Եղիշե Չարենց

Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով,
Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի պես երազի.
Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով,
Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ…

Ես ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ, որ չմեռնի իմ հոգին,
Որ չմարի իմ հոգին քո ակաթե աչքերում.
Ես ի՞նչ անեմ, որ մնա ծիածանը երեքգույն,
Որ չցնդի, չմարի՜ իմ հոգու հեռուն…

Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով,
Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի,
Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով,
Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ…

Այս բանաստեղծությունը Չարենցը Նվիրել է Կարինե Քոթանճեանին: Իմ կարծիքով, Չարենցը շատ  նուրբ և եթերային է նկարագրում կնոջ գեղեցկությունը:

Հովհանես Թումանյան Քառյակնեռ

 

Ո՜նց է ժպտում իմ հոգին
Չարին, բարուն, ամենքին.
Լույս է տալիս ողջ կյանքիս
Ու էն ճամփիս անմեկին:

* * *
Ի՜նչ ես թռչում, խև-դև սի՛րտ,
Հազար բանի ետև, սի՛րտ,
Ես ո՞նց հասնեմ հազար տեղ
Քեզ պես թափով, թե՛թև սիրտ:

* * *

Լինե՜ր հեռու մի անկյուն,
Լինե՜ր մանկան արդար քուն,
Երազի մեջ երջանիկ,
Հաշտ ու խաղաղ մարդկություն:

Պարույր Սևակ – Քո անունը

Ես ատում եմ քո անունը,
Ինչպես որ դու քեզ փայփայած
Իմ ձեռքերն ես ատում գուցե։

Ես ատում եմ քո անունը,
Որ խրվել է իմ լեզվի մեջ
Փշատենու փշի նման։

Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի։
Ես ատում եմ եւ այդ գույնը։
. . . . . . . . .
Եթե աղջիկ ես ունենամ՝
Նա կկոչվի քո՛ անունով։

Ես ատում եմ քո անունը…

 

Անկեղծ ասաց …Պարույր Սևակ

Անկեղծ ասած` այս ամնեից ես հոգնել եմ,

Ես, սիրելի՛ս,որ քեզ սիրել և օգնել եմ.

Ձեռք եմ պարզել , հույս եմ տվել,

Վատդ թողած` լավդ թվել,

Հավատացրել , հավատացել,

Թե իմ առաջ դուռ ես բացել `

Չտեսնված, չեղած մի դուռ:

Սակայն ի՞նչ եմ ստացել

Այդ ամենին ի տրիտուր:

Անկեղծ ասած` ոչինչ չկա, և ոչ էլ կար:

Անկեղծ ասած` դու բնավ էլ ա՛յն չես եղել,

Ա՛յն չես եղել, ինչ որ ես կարծել երկար,

Ու՞ր ես, ասա՛, դու ինձ մղել:

Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել:

Սուտ խոստումով կապել ես ինձ,

Մանկան նման խաբել ես ինձ,

Ու չես տվել ոչի~նչ, ոչի~նչ:

Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել,

Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ:

Անկեղծ ասած` քո տվածից ես հոգնել եմ:

Ինքդ գիտես` որքան ձգտել ու տքնել եմ,

Որ դու … որ դու նման լինես իմ երազին:

Իսկ դու գիտե՞ս` ի՛նչ դուրս եկավ.

«Տղան հասավ իր մուրազին,

Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»:

Հեքիաթն, այո, միտքս ընկավ…

Դու` հեքիաթում հրաշք աղջիկ,

Այնիչ կյանքում` ինչ-որ… չղջիկ,

Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է…

Անկեղծ ասած` զուր էր ամբողջ այս աղմուկը:

Անկեղծ ասած` նեղանում ես, թե լրջանում,

Մե~կ է հիմա: Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր,

Անկեղծ կասեմ` հեքիաթն ինչով է վերջանում.

Ցած է ընկնում երեք խնձոր-

Մեկ` ասողին,

Մեկ` լսողին,

Մեկ էլ… ինձ պես գիշեր ու զօր

Հիմարաբար սպասողին…

Անկեղծ ասած` հեքիաթներից ես հոգնել եմ…