Անկեղծ ասաց …Պարույր Սևակ

Անկեղծ ասած` այս ամնեից ես հոգնել եմ,

Ես, սիրելի՛ս,որ քեզ սիրել և օգնել եմ.

Ձեռք եմ պարզել , հույս եմ տվել,

Վատդ թողած` լավդ թվել,

Հավատացրել , հավատացել,

Թե իմ առաջ դուռ ես բացել `

Չտեսնված, չեղած մի դուռ:

Սակայն ի՞նչ եմ ստացել

Այդ ամենին ի տրիտուր:

Անկեղծ ասած` ոչինչ չկա, և ոչ էլ կար:

Անկեղծ ասած` դու բնավ էլ ա՛յն չես եղել,

Ա՛յն չես եղել, ինչ որ ես կարծել երկար,

Ու՞ր ես, ասա՛, դու ինձ մղել:

Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել:

Սուտ խոստումով կապել ես ինձ,

Մանկան նման խաբել ես ինձ,

Ու չես տվել ոչի~նչ, ոչի~նչ:

Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել,

Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ:

Անկեղծ ասած` քո տվածից ես հոգնել եմ:

Ինքդ գիտես` որքան ձգտել ու տքնել եմ,

Որ դու … որ դու նման լինես իմ երազին:

Իսկ դու գիտե՞ս` ի՛նչ դուրս եկավ.

«Տղան հասավ իր մուրազին,

Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»:

Հեքիաթն, այո, միտքս ընկավ…

Դու` հեքիաթում հրաշք աղջիկ,

Այնիչ կյանքում` ինչ-որ… չղջիկ,

Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է…

Անկեղծ ասած` զուր էր ամբողջ այս աղմուկը:

Անկեղծ ասած` նեղանում ես, թե լրջանում,

Մե~կ է հիմա: Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր,

Անկեղծ կասեմ` հեքիաթն ինչով է վերջանում.

Ցած է ընկնում երեք խնձոր-

Մեկ` ասողին,

Մեկ` լսողին,

Մեկ էլ… ինձ պես գիշեր ու զօր

Հիմարաբար սպասողին…

Անկեղծ ասած` հեքիաթներից ես հոգնել եմ…